Tarix boyu peyğəmbərlər və övliyalar barəsində ifrat (quluv) edənlərin varlığı inkar olunmazdır. Hələ yəhudi qövmü zamanında Hz.Üzeyirə (ə), yaxud da məsihilərin Hz.İsa Məsihə (ə) “Allahın oğlu” demələri buna bariz nümunədir. Ancaq əfsuslar olsun ki, bəzi cahil və nadan şəxslər bu böyük günahı 12 imam şiələrinə ünvanlayaraq şiələri ifrat və imamların vəsvində həddlərini aşmaqda ittiham etmişlər. Nümunə olaraq bunların bir neçəsinə işarə edək: Əhməd Əmin Misri yazır: “İfratçı şiələr Əlinin (ə) Peyğəmbərdən (s) sonra ən fəzilətli şəxs və məsum olması iddiası ilə kifayətlənməyib onu ilahiləşdirərək uluhiyyətinə (ilahlığına) qail oldular”.
