Görüş sahipleri tarafından “namaz” için bir toplantı düzenlenmesi, İslâm Cumhuriyetinde yapılması gereken en güzel ve en zaruri işlerden biridir. Çünkü namazı ikame etmek salih kişilerin hükümetinin nişane ve semerelerinden biridir. Ve ondan sonraki sırada “zekât” vermek, toplumu malî bakımdan düzene koymak ve fakirliğin kökünü kazımak ve yine emr-i maruf ve nehy-i münker, yani insanları iyiliklere yönlendirmek ve kötülükten alıkoymak vardır. “Onları yeryüzünde iktidara getirdiğimiz takdirde namazı ikame ederler, zekâtı verirler, iyiliği emrederler ve kötülükten vazgeçirirler.” (Hac, 41) Namazı ikame etmek, sadece salih kişilerin şahsen namaz kılması değildir; bu, İslâm hükümetinin teşkiline bağlı olan bir durum da değildir. İslâm’ın bu direği toplumda ayakta tutulmalı ve herkes bunun sırlarını, işaretlerini tanımalı ve onun bereketlerinden yararlanmalıdır. Manevî parlayış ve Allah’ı zikretmenin sefası toplumun tüm ufkunu aydınlatmalı, sefa vermeli, bedenler ve ruhlar hep birlikte namaza koşarak onun sayesinde huzur bulmalı ve sağlamlaşmalıdır.
