İbn Rüşd (ö. 1198) Fârâbî ve İbn Sînâ sonrasında İslam dünyasında Meşşâî felsefe geleneğini devam ettiren son büyük filozoftur. Batı’da Averroes adı ile tanınmış ve Ortaçağ Batı düşüncesi üzerinde etkili olmuştur. Endülüslü filozof felsefe yanında tıp, nahiv, fıkıh gibi alanlarda da eserler vermiştir. Filozof olmasının yanında aynı zamanda hekim, dilbilimci, hukukçu ve kadıdır. Tıp alanında el-Külliyyât fi’t-Tıbb, dilbilimde ez-Zarûrî fi’n-Nahv, fıkıh
usulünde Muhtasaru’l-Mustasfâ, İslam hukukunda Bidâyetü’l-Müctehid, felsefe-din ilişkisi hakkında Faslu’l-Makâl, Gazzâlî’nin eleştirilerine yönelik Tehâfütü’t-Tehâfüt, Platon’un
Devlet’ine yazdığı Telhîsü’s-Siyâse, astronomide Batlamyus’un meşhur eseri üzerine yazdığı Muhtasaru’l-Macistî adlı çalışması ve temel çalışma alanını teşkil eden Aristoteles şerhleri onun çok yönlülüğünü gösteren eserlerden bazılarıdır. İbn Rüşd Aristoteles metinlerini merkeze almış, öncekilerin, bilhassa Fârâbî ve İbn Sînâ’nın eserlerinden de yararlanarak Aristoteles’in eserlerine şerhler yazmış, bunun yanı sıra ayrıntılarda Fârâbî ve İbn Sînâ’nın bazı görüşlerini eleştirmiştir. Mantık ve felsefe alanında küçük, orta ve büyük şerh çalışmaları yapmıştır. Cevâmi‘u’l-Mantık (Mantık Küçük Şerhleri), Telhîsu Kitâbi’n-Nefs
(Ruh Üzerine Orta Şerhi) ve Tefsîru mâ ba‘de’t-Tabî‘a (Metafizik Büyük Şerhi) bu şerhlere
örnek olarak verilebilir. Filozof tüm bu çalışmaları ile felsefe tarihinde önemli bir yer edin-
miş ve İslam dünyasında felsefî olan ile dinî olanı bir arada buluşturan erdemli bir toplumsal
yaşam anlayışı ortaya koymaya çalışmıştır.
