Allah’a Düşman Olmayı Gerektirir.
Eğer insan, dünyaya kadına, çocuğa, mal ve haysiyete, risayet ve benzeri şeylere fazla bir muhabbet beslerse; bu sevgiden ortaya çıkması muhtemel birçok musibet ve bela ile karşılaşır. Birçok acı ve tatsız olaylar insanın başına bu nefsaniyetten dolayı gelmektedir. En büyük musibet, ise insanın ölüm anında muhabbet duyduğu şeyi yitirince, bunun Allah’ın emriyle olduğunu düşünerek imandan çıkmasıdır. Bu adam Allah’ın kendisine verdiği güzel nimetlerin yine Allah tarafından kendisinden alındığını görünce, Allah’a bile düşman kesilir.
Allah Rahmet etsin Kazvinli çok muhterem bir alim vardı. O bir gün anlatıyordu da: Günün birinde ölmek üzere olan bir hastanın ziyaretine gitmişler, adam demiş ki; “Allah’ın bana yaptığı zulmü (haşa) hiç kimse bana yapmadı. Baksana ben çocuklarımı ne de güzel terbiye etmiştim. Şimdi ise benim canımı alacak!”
İnsanın belini kıran şey, insanın kendi nefsine, riyasete veya insanda kendisine bir sevgi doğuran herhangi birşeye muhabbet beslemesidir. Öyle bir muhabbettir ki bu, o ilgi duyduğu şeyi dinden alan nebii Ekrem (s.a.v) bile olsa hemen ona düşman kesilir. Hatta o zaman elinden o ilgilendiği malı alanın Allah olduğunu bilse ona dahi düşman kesilir. “Ve bizler kendi kendimizi islah edememişken, ülkemizi hiçbir zaman
ıslah edemeyiz.”
