Bağışlayan və Mehriban Allahın adı ilə
İslam mütəfəkkirlərindən bir çoxu ifratçı vəhhabilərin (sələfilərin)
etiqadi, əxlaqi və əməli baxımdan hərəkətlərini bir cəhətdən ərəblərin cahiliyyət dövrünə qayıdış kimi qiymətləndirirlər. Çünki bu ifratçılar o dövrün bir çox xüsusiyyətlərinə malikdirlər. Bu barədə olan alimlərin gətirdikləri dəlilləri oxucuların nəzərinə çatdırır və bu barədə insaflı mühakiməni əziz oxucuların öz öhdəsinə buraxırıq:
1. Cahili ərəblərin ən bariz sifətlərindən biri saya-hesaba gəlməyən şiddət və vəhşilikdir. Onlar insan öldürməkdən ləzzət alırdılar. İllərlə onların arasında qan tökmək səngimədi. Müxtəlif təfsirlərdə Ali-İmran surəsinin 103-cü ayəsinin1 təfsiri haqqında gəlmişdir ki, Mədinədə iki böyük qəbilə – Ovs və Xəzrəc qəbilələri arasında qanlı müharibələr getmiş və bu müharibələr 120 il davam etmişdir. Həmçinin İbn əl-Əsir öz “Kamil fi ət-Tarix” kitabında cahiliyyət dövründə 60 mühüm müharibənin adını çəkmişdir. Belə ki, bu müharibələrdə minlərlə insan həyatını itirmişdir. Əlbəttə ki, kiçik və böyük müharibələrin sayının 1700 olduğu da sabit olmuşdur.
